De dodentocht? Zo pak je het aan.

Ja je leest het goed, ik heb me in maart ingeschreven voor de Dodentocht van 2025. In een periode van onzekerheid en de behoefte aan een doel, had ik het idee gekregen om 100 km te gaan wandelen. Zot? Ja waarschijnlijk wel. Gelukkig was mijn vriendin even zot en zei ze meteen ja. En zo geschiedde, ik zocht een trainingsschema en wat bleek? 24 trainingsweken, precies genoeg om ons voor te bereiden op 8 augustus.  ‘T is alsof het zo moest zijn!
Ik kocht onmiddellijk een sporthorloge, de Garmin Vivoactive 5, want je wilt natuurlijk wel een officieel bewijs van al die kilometers. Ook mooi meegenomen is dat ik nu mijn slaap goed kan opvolgen. Die Body Battery wil ik zo hoog mogelijk voor vertrek.
En goed om te weten, in Brasschaat en omstreken zijn heel veel mooie plekjes om te wandelen. Om eens van omgeving te veranderen zijn we ook naar de Nederlandse en Belgische kust getrokken. Van al dat moois heb ik dan ook tal van foto’s genomen.

Peerdsbos, Brasschaat

Peerdsbos, Brasschaat

Antitankgracht, ‘s Gravenwezel

Het schema bestond uit 3 trainingen per week: twee korte en één lange wandeling. Kort stond voor ‘minimaal 4, maximaal 10 km’ en lang voor ‘alles wat langer is dan 20 km’, met een uitschieter naar 50 km. Ook het tempo varieerde sterk. Om dit op te bouwen, begonnen we op een heel traag tempo, al snel werd dat opgevoerd tot een 6 km/u. Intervaltrainingen waren minder mijn ding. Ik begon dan met het tempo van een professioneel wandelaar en eindigde zwetend thuis. Yes, je kunt je dus wel degelijk helemaal kapot wandelen. Vanaf dat moment was het ook: vaarwel jeansbroek en hallo wandelbroek. Niet fancy, wel heel comfortabel en broodnodig.

20 km wandelen lukt nog op gewone sneakers met een drinkbus in de hand. Maar voor het echte werk heb je een serieuze uitrusting nodig. Hoe ging ik te werk?

Allereerst wil je goede schoenen en sokken, dat is het allerbelangrijkste. Want blaren wil je zo lang mogelijk vermijden. Ik ben schoenen gaan testen en heb er twee paar, allebei 1 maat groter in functie van het opzwellen van de voeten na x-aantal kilometers. Ik kreeg het al warm toen ik het hoorde. Maar bon, een goede voorbereiding is het halve werk. Dus we luisteren naar de experts. Het eerste paar is een gewone loopschoen van New Balance, deze zijn licht, zitten heel gemakkelijk en zijn voldoende ademend. Een ander paar is een sportschoen met Gore-Tex van Brooks, zodat bij regenweer mijn voeten toch zo lang mogelijk droog blijven.

Garmin Vivoactive 5

Hiermee moet het gebeuren

In de juiste schoenen draag je natuurlijk ook de juiste sokken. Ik heb eerst Falke wandelsokken geprobeerd, maar deze waren geen succes. Na wat opzoekingswerk kwam ik bij Wrightsock uit, dubbellaagse wandelsokken om de wrijving tegen te gaan zodat er minder kans is op blaarvorming. Klinkt mooi, maar toch had ik nog een beetje last. Na opnieuw het internet te raadplegen kon ik nog twee zaken doen: voetjes voeden en soepel houden met een speciale voetcrème (bijvoorbeeld Gehwol) en wandelwol. Wandelwat? Ja, wandelwol. Ik had er dus ook nog nooit van gehoord. Wandelwol is een antidruk-product dat bestaat uit 100% schapenwol, zonder chemische toevoegingen. Het is heel zacht en bevat lanoline, dit is een wolvet. Door een dikke laag wandelwol op gevoelige plaatsen te steken - je moet echt wel genoeg gebruiken - voorkom je blaarvorming en ontlast de druk. Het is ook absorberend, wat mooi meegenomen is bij lange wandelingen.
Ik verwacht me natuurlijk wel aan pijnlijke voeten en blaren, maar de missie is om de ellende zo lang mogelijk uit te stellen. Alles hangt ook een beetje af van het weer, bij regenweer verwacht ik het ergste. Maar de weersvoorspellingen zien er goed uit, dus fingers crossed.

Domburg, Nederlandse kust

Den Uitlegger, Brasschaat

Tot dusver hebben we al goede schoenen, sokken en zo weinig mogelijk blaren. Een volgende aanwinst is een rugzakje want al dat drinken en eten kan je onmogelijk in een handtas bewaren. Je wil uiteraard een rugzakje (en kledij!) dat zo min mogelijk vervelend gaat zitten tijdens die lange uren wandelen. Decathlon heeft veel verschillende types. Dit rugzakje is groot genoeg voor: een regenjasje (hopelijk niet nodig), loopshort, extra sokken, wandelwol, compeed-stick, wc-papier, powerbank, oortjes, water, wat voeding voor de eerste uren, elektrolyten en een kleine mobiele apotheek (zoals paracetamol en immodium 😁).

Equipment voor de voetjes

Voeding is mijn grootste struikelblok. Ik heb last van vervelende darmen, dus de catering van de organisatie durf ik niet aan. Je wil echter niet in de problemen geraken omdat je iets verkeerd gegeten hebt. Ik heb een aantal zaken uitgetest tijdens de trainingen en ik weet welke energierepen en dergelijke goed gaan vallen. Ik eet in de namiddag thuis nog een pasta voor de nodige koolhydraten. En dan zal het af te wachten zijn hoe mijn lichaam gaat reageren op de uitputting, het weer, de pijn, … want eerlijk is eerlijk, pijn doen gaat het zeker, overal.

Tijdens een lange nachttraining van 50 km - van Knokke naar De Haan heen en terug - leerde ik een harde les: drinken en eten is noodzakelijk. Zelfs als je niet zweet zoals bij een duurwandeling, heb je water nodig. Dit was een grote fout van mij, want ik bekocht het met heel veel pijn in de benen, al van kilometer 30. Dit in combinatie met te weinig eten. Na x-aantal uur heb je gewoon geen zin meer in de zoveelste energiereep. Maar je moet eten en drinken of het lukt niet. Ook al was die training van 50 km reeds zwaar en op karakter, ik weet nu wel waar ik op moet letten: méér drinken, méér eten, podcast luisteren om de pijn te vergeten, stretchen tussendoor en tempo matigen. Dat laatste is een belangrijke want mijn vriendin en ik zijn blijkbaar twee strevers die denken: “als we zo doorgaan, zijn we er over x-aantal uur”. Ja nee hé, niet doen. Niet focussen op tempo en tijd.
Ik heb wel een beetje schrik voor rug- en bekkenpijn. Mijn advies voor toekomstige waaghalzen: start op tijd met krachttraining. Dat heb ik niet gedaan en dat zal ik voelen.

Vertrek Knokke 21u

tot De Haan

en terug naar Knokke 06u

Op dit moment zijn we in de laatste dagen naar aanloop van de dodentocht. Het is wel heel spannend. Uren en uren gewandeld, mezelf vaak tegengekomen, osteopaatbezoekjes. Maar alles hangt af van hoe je lichaam zich op die dag voelt. Ik reken voor een stukje ook op adrenaline, entertainment aan de kant van de weg en mijn supporters om ons erdoorheen te helpen.

Nu rest er mij alleen nog véél rusten en veel slapen zodat we die Body Battery zo hoog mogelijk krijgen en we vrijdagavond zo fris mogelijk aan de start kunnen staan.

Wie de tocht wil volgen en vooral het resultaat wil zien, volg dan zeker unfolding_days op Instagram. Dan zie je de info vers van de pers.

Tot dan!